Uchwała SN z dnia 11 września 1992 r., sygn. III CZP 114/92

Sąd Najwyższy w sprawie z wniosku Likwidatora Państwowego Przedsiębiorstwa Rolnego D. z siedzibą w P. o ogłoszenie upadłości po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki VI Wydział Gospodarczy w Koszalinie postanowieniem z dnia 1 lipca 1992 r. Gr 36/92 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„Czy po dniu 1 stycznia 1992 r. państwowe przedsiębiorstwa gospodarki rolnej utraciły zdolność upadłościową, a zakończenie bytu prawnego przez te podmioty jest możliwe wyłącznie w trybach określonych w ustawie z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. nr 107, poz. 464)?”

podjął następującą uchwałę:

Ogłoszenie upadłości państwowego przedsiębiorstwa gospodarki rolnej możliwe jest do czasu podjęcia przez organ założycielski decyzji o likwidacji takiego przedsiębiorstwa na podstawie art. 14 i 15 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. nr 107, poz. 464).

Uzasadnienie

Przedstawione Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości wynikło na tle następującego stanu faktycznego:

Na podstawie zarządzenia Wojewody w K. jako organu założycielskiego nr 167 z 15.VII.1991 r. Państwowe Przedsiębiorstwo Rolne D. zostało z dniem 15.IX.1991 r. postawione w stan likwidacji. W dniu 10.IV.1992 r. likwidator tego przedsiębiorstwa złożył w Sądzie Rejonowym – Sądzie Gospodarczym w Koszalinie wniosek o ogłoszenie upadłości tego Przedsiębiorstwa.