Uchwała SN z dnia 28 lipca 1992 r., sygn. III CZP 87/92

Sąd Najwyższy w sprawie z wniosku Jerzego L. z udziałem: Karola L., Kazimiery T., Józefy S., Terminy L., Stanisławy L., Dariusza L. i Alicji L. o dział spadku po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym dnia 28 lipca 1992 r. zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Bielsku-Białej – postanowieniem z dnia 29 maja 1992 r. II Cr 183/92 – do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„Czy wytoczenie i popieranie powództwa o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym przerywa bieg zasiedzenia?”

podjął następującą uchwałę:

Wytoczenie przez spadkobiercę powództwa o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym przez wpisanie w tej księdze również jego prawa własności, nabytego w drodze dziedziczenia, przerywa bieg terminu zasiedzenia w stosunku do pozwanego współspadkobiercy, wpisanego w księdze wieczystej i będącego w posiadaniu nieruchomości spadkowej.

Uzasadnienie

Sąd Wojewódzki w Bielsku Białej przedstawił Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia sformułowane na wstępie zagadnienie prawne, przytaczając następujący stan faktyczny:

Franciszek i Katarzyna małżonkowie L. byli właścicielami gospodarstwa rolnego, objętego wykazami hipotecznymi prowadzonymi przez Państwowe Biuro Notarialne w K. Katarzyna L. zmarła w 1968 r., a jej mąż w 1970 r. i wspomniane gospodarstwo rolne odziedziczyło sześcioro dzieci. Prowadzenie tego gospodarstwa przejął po śmierci ojca jeden ze spadkobierców Józef L., który wraz z żoną Stanisławą gospodarował na całości jako samoistny posiadacz Po jego śmierci, która nastąpiła w 1982 r., gospodarstwo prowadziła nadal jego żona