Uchwała SN z dnia 28 lipca 1992 r., sygn. III CZP 86/92

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Witolda P. przeciwko Elżbiecie P. i Ryszardowi P. o zapłatę po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Lublinie postanowieniem z dnia 15 maja 1992 r. II Cr 222/92 – II Cz 113/92 – do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„Czy wynikający z art. 321 § 2 k.p.c. wyjątek od zakazu orzekania ponad żądanie dotyczy również odsetek od zasądzonego odszkodowania, których powód nie domagał się przed sądem I instancji?”

podjął następującą uchwałę:

W sprawie o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym obowiązek sądu orzekania o wszystkich roszczeniach wynikających z faktów przytoczonych przez powoda (art. 321 § 2 k.p.c.) obejmuje także roszczenie o odsetki za opóźnienie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z 16.XII.1991 r. Sąd Rejonowy w Lublinie oddalił wniosek powoda o uzupełnienie wyroku tegoż sądu z 26.XI.1991 r. przez przyznanie mu odsetek za opóźnienie w zapłacie zasądzonej na jego rzecz kwoty 2.000.000 zł. Sąd Rejonowy wyszedł z założenia że zgodnie z art. 351 § 1 k.p.c. sąd nie może wyrokować co do przedmiotu, który nie był objęty żądaniem.