Uchwała SN z dnia 15 stycznia 1992 r., sygn. III CZP 144/91

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Marii G. przeciwko Teresie Z. o wykup gruntu po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Radomiu postanowieniem z dnia 29 listopada 1991 r. I Cz 225/91 – do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„Czy przy ponownym rozpoznaniu wniosku o zabezpieczenie powództwa ma zastosowanie art. 388 § 1 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 k.p.c. co do składu sądu?”

podjął następującą uchwałę:

W razie uchylenia przez sąd II instancji postanowienia co do zabezpieczenia roszczenia i przekazania sprawy w tym zakresie do ponownego rozpoznania nie jest wymagana zmiana składu sądu I instancji przy kolejnym rozstrzygania tej kwestii.

Uzasadnienie

Przedstawione Sądowi Najwyższemu zagadnienie prawne po wstało przy rozpoznawaniu przez Sąd Wojewódzki zażalenia pozwanej na postanowienie Sądu Rejonowego o zabezpieczeniu powództwa. Sąd Rejonowy zaskarżone postanowienie wydał w tym samym składzie, w jakim zapadło poprzednie, uchylone w trybie instancji, orzeczenie w powyższej mierze. Zdaniem Sądu Wojewódzkiego zachodzą poważne wątpliwości, czy w razie uwzględnienia zażalenia przez sąd drugiej instancji i przekazania sprawy w kwestii wpadkowej do ponownego rozpoznania, ma odpowiednie zastosowanie przepis art. 388 § 1 zd. 1 w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.

Udzielając odpowiedzi na powyższe pytanie Sąd Najwyższy kierował się następującymi przesłankami:

Przepisy kodeksu postępowania cywilnego o zażaleniu nie – zawierają własnego uregulowania co do składu sądu pierwszej instancji przy ponownym – na skutek uchylenia pierwotnego postanowienia przez sąd drugiej instancji – rozpoznawaniu sprawy. Identycznie przedstawia się rzecz w odniesieniu do przepisów o postępowaniu zabezpieczającym. W tych warunkach stosownie do art. 13 § 2 k.p.c. należy mieć na uwadze, że zgodnie z art. 397 § 2 k.p.c. „do postępowania toczącego się na skutek zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu rewizyjnym”.