Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 10 grudnia 1991 r., sygn. I KZP 33/91

W wypadku dokonania kradzieży rzeczy ruchomej, a więc i samochodu, za granicą, osobą uprawnioną, o której mowa w art. 199 k.p.k., jest – bez względu na miejsce nabycia – właściciel skradzionej rzeczy lub osoba uprawniona do władania taką rzeczą, o czym decydują przepisy prawa cywilnego, w tym art. 24 § 2 ustawy z dnia 12 listopada 1965 r. – Prawo prywatne międzynarodowe (Dz.U. nr 46, poz. 290).

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 1991 r. wniosku Prokuratora Generalnego z dnia 25 września 1991 r., złożonego na podstawie art. 16 ust. 2 w zw. z art. 13 pkt 3 ustawy z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym (j.t. Dz.U. z 1990 r. nr 26, poz. 153) o podjęcie uchwały w przedmiocie wyjaśnienia zagadnienia prawnego:

„Czy osobą uprawnioną w rozumieniu art. 199 k.p.k. jest cudzoziemiec, któremu skradziono samochód za granicą, czy też jest nią ten, kto nabył go w Polsce od osoby nieuprawnionej do rozporządzenia prawem własności samochodu?” – uchwalił udzielić odpowiedzi jak wyżej.