Uchwała SN z dnia 5 kwietnia 1991 r., sygn. I PZP 4/91

Sąd Najwyższy przy udziale Prokuratora w Ministerstwie Sprawiedliwości w sprawie z powództwa Wiesławy B. przeciwko Przedsiębiorstwu Gastronomiczno-Handlowemu „Konsumy” w W. – Oddział w R. o odprawę pieniężną po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Rzeszowie postanowieniem z dnia 28 grudnia 1990 r. IV Pr. 400/90 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„Czy pracownik po rozwiązaniu stosunku pracy z przyczyn wymienionych w przepisie art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. nr 4 z 1990 r., poz. 19 z późn. zm.) zachowuje prawo do odprawy pieniężnej w myśl przepisu art. 8 ust. 3 pkt 3 cyt. ustawy, jeżeli rozpoczął działalność gospodarczą na własny rachunek nabywając część mienia ruchomego zakładu pracy w drodze umowy kupna-sprzedaży?”

podjął następującą uchwałę:

Odprawa pieniężna przysługuje pracownikowi, który po rozwiązaniu stosunku pracy z przyczyn wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. nr 4, poz. 15, nr 10, poz. 59 i nr 51, poz. 298) rozpoczął działalność gospodarczą na własny rachunek, nabywając część mienia ruchomego zakładu pracy w drodze umowy sprzedaży.