Uchwała SN z dnia 5 grudnia 1991 r., sygn. III CZP 127/91

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej Lokatorsko-Własnościowej „Praca” w I. przeciwko Bankowi Spółdzielczemu w I. o zapłatę po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Olsztynie postanowieniem z dnia 17 października 1991 r. I Cr 170/91 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.

„1) Czy w procesie o zapłatę należności z tytułu opłat eksploatacyjnych dopuszczalne jest kwestionowanie przez członka spółdzielni mieszkaniowej wysokości opłat na tej podstawie, że w ocenie członka rada nadzorcza ustaliła opłaty zawyżone w stosunku do rzeczywistych kosztów eksploatacji budynków?

2) W przypadku odpowiedzi pozytywnej, według jakich zasad powinna być ustalona wysokość części opłat eksploatacyjnych przeznaczonych na fundusz remontowy?”

podjął następującą uchwałę:

Dopuszczalne jest kwestionowanie przez członka spółdzielni mieszkaniowej w procesie wytoczonym przeciwko niemu o zapłatę należności z tytułu opłat eksploatacyjnych podwyższenia tych opłat przez właściwy organ spółdzielni także na tej podstawie, iż ustalenie tych opłat zostało zawyżone w stosunku do rzeczywistych kosztów eksploatacji i remontów spółdzielczych zasobów mieszkaniowych; odmówić udzielenia odpowiedzi na dalsze pytanie prawne.