Uchwała SN z dnia 15 października 1991 r., sygn. III CZP 96/91

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Elżbiety K. przeciwko Zbigniewowi K. o rozwód po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Apelacyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 31 lipca 1991 r. I ACz 165/91 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.

„Czy dopuszczalne jest po 1 stycznia 1991 r. dochodzenie jednym pozwem żądania orzeczenia rozwodu oraz zniesienia wspólności majątkowej małżeńskiej z datą wsteczną?”

podjął następującą uchwałę:

Niedopuszczalne jest dochodzenie jednym pozwem żądania orzeczenia rozwodu oraz zniesienia wspólności majątkowej z datą wsteczną.

Uzasadnienie

W pozwie o rozwód wniesionym 8.IV.1991 r. powódka domagała się m.in. zniesienia z dniem 10.X.1990 r. istniejącej między stronami wspólności majątkowej.

Sąd Wojewódzki w Opolu potraktował sprawę w zakresie zniesienia wspólności jako oddzielną i przekazał ją Sądowi Rejonowemu w Opolu. W motywach podjętego postanowienia stwierdził, że każde z dwu połączonych w pozwie powództw kwalifikuje się do innego trybu postępowania: o zniesienie wspólności podlega rozpoznaniu w zwykłym trybie procesowym, o rozwód natomiast – w postępowaniu odrębnym, unormowanym w art. 425 i nast. k.p.c. Z tego powodu – w ocenie Sądu – ich połączenie w jednym pozwie jest w świetle art. 191 k.p.c. wyłączone, a rozdzielenie uzasadnia przekazanie sprawy o zniesienie wspólności majątkowej właściwemu sądowi (art. 200 § 1 art. 201 k.p.c.).