Uchwała SN z dnia 3 lipca 1991 r., sygn. III CZP 59/91

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Tadeusza Stanisława K. przeciwko Powszechnej Kasie Oszczędności Bank Państwowy I Oddział w R. o zapłatę po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Rzeszowie, postanowieniem z dnia 19 kwietnia 1991 r. I Cr 218/91 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„Czy na podstawie zawartej umowy rachunku oszczędnościowego, w wyniku której Bank PKO w imiennej terminowej książeczce oszczędnościowej wystawionej na rzecz osoby fizycznej zastrzegł w książeczce PKO, że oprocentowanie wynosi 204% w stosunku rocznym, wiąże strony umowy, czy też postanowienia regulaminu przewidujące zmienność stopy procentowej w czasie trwania umowy stosownie do Zarządzenia nr B/9/89 Prezesa Powszechnej Kasy Oszczędności – Banku Państwowego z dnia 27 listopada 1989 nr 7”

podjął następującą uchwałę: