Wyrok SN z dnia 22 marca 1990 r., sygn. I KR 18/90

Wyjaśnienia nieletniego odebrane bez zachowania wymogów przewidzianych w art. 39 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz.U. nr 35, poz. 228) nie mogą stanowić dowodu w postępowaniu karnym, ponieważ ten przewiduje, by przesłuchanie nieletniego odbywało się w obecności rodziców lub opiekuna albo obrońcy, a jeżeli zapewnienie ich obecności było w danym wypadku niemożliwe, należy wezwać nauczyciela lub przedstawiciela organizacji społecznej zainteresowanej sprawami wychowania.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 19 marca 1990 r. sprawy Wacława S., oskarżonego z art. 148 § 1 k.k. w zw. z art. 25 § 3 k.k. z powodu rewizji wniesionej przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowej od wyroku Sądu Wojewódzkiego w O. z dnia 11 maja 1989 r. – utrzymał w mocy zaskarżony wyrok (...).

Uzasadnienie

Sąd Wojewódzki w O. wyrokiem z 11.V.1989 r. uniewinnił oskarżonego Wacława S. od zarzutu, że 21.XI.1985 r. w T., działając wspólnie i w porozumieniu z nieletnim Robertem B., w zamiarze pozbawienia życia Witolda C., kilkakrotnie uderzył go pięścią w twarz a następnie kopał go po całym ciele oraz zanurzał nogą jego głowę w wodzie, po czym za pomocą noża spowodował u niego ranę ciętą szyi długości 13,5 cm, powodując przez to jego natychmiastowy zgon na skutek zadławienia, przy czym dokonał tego w stanie ograniczonej w stopniu znacznym poczytalności, tj. od zarzutu popełnienia zbrodni określonej w art. 148 § 1 k.k. w zw. z art. 25 § 2 k.k.