Uchwała SN z dnia 11 października 1990 r., sygn. III AZP 12/90

Sąd Najwyższy przy udziale Prokuratora w Ministerstwie Sprawiedliwości w sprawie ze skargi Reginy i Mariana O. na decyzję Dyrektora Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Wojewódzkiego w S. z dnia 12 sierpnia 1989 r. Nr Gn-2-8224/152/89 w przedmiocie oddania w użytkowanie gruntu oraz odmowa zaliczenia na poczet opłat za użytkowanie wieczyste gruntu różnicy w pozostawionym za granicą mieniu po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Naczelny Sąd Administracyjny – Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu postanowieniem z dnia 8 maja 1990 r. SA/P 1258/89 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c. w związku z art. 211 k.p.a.:

„Czy zaliczenie, w trybie ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach (Dz.U. z 1969 r. nr 22, poz. 159 ze zm.) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 1970 r. w sprawie zaliczenia wartości mienia nieruchomego pozostawionego za granicą na pokrycie opłat z tytułu użytkowania wieczystego terenu i ceny sprzedaży położonych na nim budynków (Dz.U. nr 13, poz. 118 ze zm.) wartości mienia pozostawionego za granicą na pokrycie ceny sprzedaży lokalu mieszkalnego – wyłącza możliwość zaliczenia różnicy pomiędzy wartością tego mienia a ceną sprzedaży nieruchomości, na pokrycie opłat za użytkowanie wieczyste działki przeznaczonej pod zabudowę domem letniskowym na podstawie art. 88 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz.U. z 1989 r. nr 14, poz. 74) i § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września 1985 r. w sprawie zaliczenia wartości mienia nieruchomego pozostawionego za granicą na poczet opłat za użytkowanie wieczyste lub na pokrycie ceny sprzedaży działki budowlanej i położonych na niej budynków (Dz.U. z 1989 r. nr 14, poz. 79)?”