Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 14 marca 1989 r., sygn. III PZP 45/88

Sąd Najwyższy przy udziale Prokuratora Prokuratury Generalnej PRL w sprawie z powództwa Dolnośląskiego Zakładu Spedycyjno-Transportowego w W. przeciwko Stanisławowi P. i Krzysztofowi S. o zapłatę po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym w dniu 14 marca 1989 r. zagadnienia prawnego przekazanego przez skład trzech sędziów Sądu Najwyższego postanowieniem z dnia 24 listopada 1988 r. III PZP 41/88:

„Czy przekazanie sprawy pomiędzy wydziałem cywilnym a sądem pracy (i odwrotnie) w tym samym sądzie następuje na podstawie zarządzenia przewodniczącego, czy postanowienia sądu podlegającego zaskarżeniu?”

podjął następującą uchwałę i postanowił jej nadać moc zasady prawnej:

Przekazanie sprawy pomiędzy wydziałem cywilnym a sądem pracy (wydziałem pracy) – i odwrotnie – w tym samym sądzie następuje na podstawie zarządzenia przewodniczącego lub postanowienia sądu nie podlegających zaskarżeniu w drodze zażalenia.

Uzasadnienie

Z uzasadnienia przedstawionego składowi siedmiu sędziów Sądu Najwyższego pytania prawnego wynika, że objęta tym pytaniem wątpliwość istnieje wówczas, gdy sprawa ze względu na przedmiot roszczenia ma być rozpoznana w trybie procesowym przez sąd pracy (wydział pracy), bądź też wydział cywilny w tym samym sądzie wojewódzkim lub rejonowym.