Wyrok SN z dnia 11 maja 1988 r., sygn. V KRN 87/88

W warunkach występujących sprzeczności korzystanie przez sąd z formalnych uprawnień, wynikających z art. 338 § 1 k.p.k. należy uznać za niedopuszczalne, obrażające zasady ustności i bezpośredniości procesu. Z uprawnień określonych w tym przepisie można korzystać głównie wtedy, gdy zeznania świadków nie są rozbieżne i mają służyć ustaleniu okoliczności nie zasadniczych, lecz drugorzędnych.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 11 maja 1988 r. sprawy Jacka K., Andrzeja K., oskarżonych z art. 208 k.k. w zw. z art. 58 k.k. i art. 60 § 2 k.k. oraz Tadeusza S., oskarżonego z art. 208 k.k. w zw. z art. 58 k.k. i art. 60 § 1 k.k., z powodu rewizji nadzwyczajnej wniesionej przez przez Prokuratora Generalnego PRL na niekorzyść oskarżonych od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 25 marca 1987 r. i wyroku Sądu Wojewódzkiego w W. z dnia 12 października 1987 r. uchylił zaskarżone wyroki co do oskarżonych Jacka K., Andrzeja K. i Tadeusza S. i przekazał ich sprawę Sądowi Rejonowemu w W. do ponownego rozpoznania.