Uchwała SN z dnia 14 października 1988 r., sygn. III UZP 32/88

Sąd Najwyższy przy udziale Prokuratora Prokuratury Generalnej PRL w sprawie z wniosku Franciszka K. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych – Oddział w P. o wysokość podstawy renty inwalidzkiej po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym dnia 14 października 1988 r. zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu postanowieniem z dnia 28 czerwca 1988 r. VIII U 847/88 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„Czy pracę palacza wykonywaną u tego samego pracodawcy w ciągu kolejnych sezonów ogrzewczych w sumie przez 5 lat należy uznać jako dodatkowe zatrudnienie, wykonywane nieprzerwanie w rozumieniu art. 17 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U. nr 40, poz. 267) ?”

podjął następującej treści uchwałę:

Praca sezonowa palacza centralnego ogrzewania wykonywana stałe w ramach umowy o pracę, w tym samym zakładzie pracy, w ciągu kolejnych sezonów grzewczych, może być uznana za dodatkowe zatrudnienie, w rozumieniu art. 17 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U. nr 40, poz. 267 z późn. zm.).