Uchwała SN z dnia 12 lipca 1988 r., sygn. III CZP 50/88

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Marii G. przeciwko Andrzejowi Ch. o zapłatę po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Krakowie postanowieniem z dnia 7 kwietnia 1988 r. II Cr 205/88 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„Czy dopuszczalne jest rozszerzenie powództwa o to samo roszczenie po zapadnięciu w sprawie wyroku zaocznego, którego powód nie zaskarżył, natomiast pozwany wniósł sprzeciw?” powziął następującej treści uchwałę:

Rozszerzenie powództwa po wydaniu wyroku zaocznego, od którego pozwany złożył sprzeciw, nie jest wyłączone.