Wyrok SN z dnia 10 listopada 1987 r., sygn. II URN 243/87

Organ rentowy ustalając podstawę wymiaru świadczenia obowiązany jest uwzględnić wszystkie składniki wynagrodzenia mające znaczenie przy tym ustaleniu, a wynikające z treści przedstawionych dowodów.

Decyzja, przy wydaniu której pominięto niektóre składniki wynagrodzenia, dotknięta jest błędem organu rentowego uzasadniającym wypłatę ponownie ustalonego świadczenia za okres poczynając od miesiąca, w którym powstało prawo do tego podwyższenia, jednakże za okres nie dłuższy niż 3 lata wstecz.

Przewodniczący: sędzia SN S. Perestaj. Sędziowie SN: Z. Stypułkowska, M. Sadowski (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy z wniosku Jerzego F. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. o podstawę wymiaru emerytury nauczycielskiej na skutek rewizji nadzwyczajnej Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego od wyroku Sądu Wojewódzkiego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu z dnia 11 czerwca 1987 r.