Uchwała SN z dnia 14 lipca 1987 r., sygn. III UZP 28/87

Przewodniczący: sędzia SN E. Brzeziński.

Sędziowie SN: J. Myślicki (sprawozdawca), E. Mzyk.

Sąd Najwyższy z udziałem prokuratora Prokuratury Generalnej PRL, A. Uszoka, w sprawie z powództwa Adama C. przeciwko Wojewódzkiemu Sztabowi Wojskowemu w Z. o emeryturę wojskową po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie postanowieniem z dnia 4 czerwca 1987 r. do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

Czy zawarte w art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (jedn. tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 29, poz. 139 ze zm.) określenie inwalidztwo powstało wskutek wypadku lub choroby, pozostających w związku ze służbą wojskową, z tytułu których przysługują świadczenia odszkodowawcze należy rozumieć w ten sposób, że skutki wypadku lub wymienionej choroby mają stanowić wyłączną przyczynę inwalidztwa ewentualnie naruszenie sprawności organizmu z tego powodu powinno stanowić schorzenie wiodące, czy też wystarczy, że skutki wypadku lub wymienionej choroby współdecydują o inwalidztwie pogłębiając niezdolność do służby wojskowej wywołaną innymi schorzeniami samoistnymi?" podjął następującą uchwałę: