Postanowienie SN z dnia 9 października 1984 r., sygn. I PRZ 17/84

Zawodowa i społeczna rehabilitacja członków spółdzielni inwalidów jako jej główny i podstawowy cel tworzenia i istnienia stanowi element odróżniający wykonywanie pracy w tych spółdzielniach od wykonywania pracy w innych spółdzielniach, nie wyłączając spółdzielni pracy, i usprawiedliwia uznanie inwalidów zatrudnionych w takich spółdzielniach za zatrudnionych w danej gałęzi pracy w rozumieniu art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 8 października 1982 r. o związkach zawodowych (Dz. U. Nr 32, poz. 216 ze zm.).

Przewodniczący: sędzia SN E. Brzeziński (sprawozdawca). Sędziowie SN: J. Sokołowski, Z. Zaziemski.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym sprawy z wniosku Komitetu Założycielskiego Federacji Zakładowych Organizacji Związkowych Pracowników Spółdzielni Inwalidów o wpisanie do rejestru związków zawodowych Federacji Zakładowych Organizacji Związkowych Pracowników Spółdzielni Inwalidów na skutek rewizji Federacji Spółdzielczych Związków Zawodowych od postanowienia Sądu Wojewódzkiego w Warszawie z dnia 11 lipca 1984 r.