Wyrok SN z dnia 25 października 1983 r., sygn. I PRN 176/83

Treść przepisu § 2 ust. 1 zarządzenia nr 37 Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 30 października 1976 r. w sprawie określenia warunków uprawniających do nagrody i zakładowego funduszu nagród niektórych pracowników artystycznych zatrudnionych w instytucjach artystycznych podległych i nadzorowanych przez Ministra Kultury i Sztuki oraz w innych instytucjach artystycznych objętych Układem Zbiorowym Pracy Pracowników Artystycznych (nie publikowanego) określającego przypadki, w jakich pracownik traci prawo do nagrody z zakładowego funduszu nagród w danym roku kalendarzowym, w którym nastąpiło rozwiązanie umowy o pracę, odnosić należy oddzielnie do każdego ze stosunków pracy łączącego pracownika z zakładem pracy w ciągu roku kalendarzowego. Przepis ten dostosowany jest do szczególnej sytuacji artystów, z którymi umowy o pracę zawierane są na czas określony (sezon), trwający na przełomie lat kalendarzowych. Merytoryczna więc ocena, czy pracownik spełnia warunki do otrzymania nagrody, powinna być dokonywana za czas trwania umowy na czas określony, wysokość nagrody zaś powinna być, w myśl § 1 ust. 2 zarządzenia, proporcjonalna do czasu przepracowanego w roku kalendarzowym w ramach zawartej u-mowy o pracę.