Uchwała SN z dnia 14 stycznia 1982 r., sygn. II UZP 34/81

Przewodniczący: sędzia SN S. Perestaj (sprawozdawca).

Sędziowie SN: B. Błachowska, J. Sokołowski.

Sąd Najwyższy z udziałem Prokuratora Prokuratury Generalnej PRL, E. Wiśniewskiej, w sprawie z wniosku Jana S. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. o podstawę wymiaru renty inwalidzkiej po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym dnia 14 stycznia 1982 r. zagadnienia prawnego przekazanego przez Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Szczecinie postanowieniem z dnia 19 października 1981 r. do rozstrzygnięcia w trybie art. 66 ustawy z dnia 24 października 1974 r. o okręgowych sądach pracy i ubezpieczeń społecznych:

1. Czy pracownika, któremu przysługuje renta inwalidzka na podstawie przepisów o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym, a który osiągał zarobek z tytułu zatrudnienia przez, okres krótszy niż 12 miesięcy, chociaż w zatrudnieniu pozostawał ponad 1 rok, traktuje się tak jak pracownika, o którym mowa w § 14 ust. 2 rozporządzenia Przewodniczącego Komitetu Pracy i Płac z dnia 19 sierpnia 1968 r. w sprawie obliczania podstawy wymiaru emerytury lub renty, zasiłków z ubezpieczenia na wypadek choroby i macierzyństwa oraz składek na ubezpieczenie społeczne (Dz.U. Nr 35, poz. 246; zm.: Dz.U. z 1972 r. Nr 27, poz. 196 i z 1976 r. Nr 40, poz. 239), skoro przed podjęciem zatrudnienia pracownik ten jako rzemieślnik prowadził zakład prywatny?