Wyrok SN z dnia 3 marca 1982 r., sygn. I CR 367/81

Wieloczynowy charakter przestępstwa ciągłego nie wyłącza odrębności poszczególnych czynów pod kątem widzenia odpowiedzialności cywilnej za nie ich sprawcy, np. na podstawie art. 415 lub art. 412 k.c. i innych,

Przewodniczący: sędzia SN J. Szachułowicz.

Sędziowie SN: T. Bielecki, W. Kuryłowicz (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 1982 r. z udziałem Prokuratora Prokuratury Generalnej, K. Wojnarowicz, sprawy z powództwa Prokuratora Wojewódzkiego w Łodzi przeciwko Leszkowi G. o należność pieniężną na skutek rewizji pozwanego od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Warszawie z dnia 27 lipca 1981 r.

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Wojewódzkiemu w Warszawie do ponownego rozpoznania oraz orzeczenia o kosztach postępowania rewizyjnego.

Uzasadnienie

Prawomocnym wyrokiem Sądu Wojewódzkiego dla m. Łodzi z dnia 30.VI.1972 r. V K 28/72 pozwany Leszek G. został uznany za winnego tego, że czyniąc sobie z nielegalnego obrotu wartościami dewizowymi stałe źródło dochodu:

a)  w okresie od października 1968 r. do kwietnia 1971 r. w Warszawie bez zezwolenia właściwych władz dewizowych nabył za około 35 000 dolarów w banknotach USA - 650 złotych 20-dolarowych monet USA i 1100 gramów złota w sztabkach, a ponadto - 700 gramów złota w sztabkach, 1 monetę złotą 20-dolarową i 6 200 dolarów USA w banknotach, naruszając art. 47 § 1 w związku z art. 70 § 2 ustawy karnej skarbowej;

b)  w tym samym miejscu i czasie sprzedał 651 złotych monet 20-dolarowych USA, 1100 gramów złota w sztabkach, 3100 dolarów USA w banknotach i 60 marek NRD ogólnej wartości 2 656 587 złotych (naruszając art. 47 § 1 w związku z art. 70 § 2 ustawy karnej skarbowej);

c)  w czasie od 1969 r. do kwietnia 1971 r. w Warszawie nabył 2500 gramów złotych bransoletek wartości 350 000 zł, wiedząc, że pochodzą z przemytu na polski obszar celny, ż przeznaczeniem do obrotu handlowego (naruszając art. 76 § 2 w związku z art. 83 § 2 ustawy karnej skarbowej);

d)  w tym samym czasie i miejscu wprowadził do obrotu handlowego 1750 gramów złotych bransoletek, nie wyłączając tych bransoletek w celu ocechowania do właściwego urzędu probierczego (naruszając art. 20 w związku z art. 5 ustawy z dnia 29 czerwca 1962 r. o prawie probierczym Dz.U. Nr 39, poz. 173) i

e)  w grudniu 1970 r. w Warszawie nabył 471,7 gramów złota złomu za 673 dolary USA (naruszając art. 9 ust. 1 dekretu z dnia 29 października 1952 r. o gospodarowaniu artykułami obrotu towarowego i zaopatrzenia - Dz.U. Nr 44, poz. 301 - oraz art. 60 § 1 w związku z art. 6 § 1 ustawy karnej skarbowej) i za to Sąd wymierzył mu karę łączną w wysokości 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, orzekając:

1)  na podstawie art. 70 § 3 pkt 1 ustawy karnej skarbowej (u.k.s.) i art. 47 k.k. konfiskatę części mienia Leszka Adama G. na rzecz Skarbu Państwa w postaci 1239 dolarów USA w banknotach, bonów towarowych PKO o wartości 225 dolarów, zegarka marki (Doksa), pierścionka złotego, 2 monet złotych 10-rublowych i 4 obrączek ze złota";

2)  na podstawie właściwych przepisów u.k.s. przepadek na rzecz. Skarbu Państwa 32 sztabek złota po 20 gramów każda, 273 dolarów USA w banknotach, 2 monet złotych 20-dolarowych USA, 4 monet złotych 5-rublowych i 19 bransoletek ze złota oraz

3)  na podstawie art.. 11 ust. 1 dekretu z 1952 r. przepadek 12 bransoletek uszkodzonych ze złota (złom) i innych drobnych części ze złota do bransolet.

W pozwie z dnia 17.VIII.1979 r. Prokurator Wojewódzki w Łodzi wystąpił o zasądzenie na rzecz Państwa (Urząd Dzielnicowy Warszawa-Wola) tytułem zwrotu tego, co zostało uzyskane ze sprzedaży wartości dewizowych, kwoty 5 675 000 zł z odsetkami i kosztami, w szczególności w związku ze sprzedażą: 651 złotych monet 20-dolarowych USA po 8000 zł każda, 11 sztabek złota po 100 gramów każda w cenie 23 000 zł za jedną sztabkę oraz 3100 dolarów USA po 70 zł za dolar.

Sąd Wojewódzki uwzględnił powództwo, zasądzając zwrot dochodzonej kwoty na podstawie art. 412 k.c., skoro sporna kwota uległa przepadkowi na rzecz Skarbu Państwa, jako ekwiwalent w walucie krajowej za sprzedane przez pozwanego wartości dewizowe, z jej zapłatą przez nabywców tych wartości, i nie została pozwanemu w postępowaniu karnym, jako gotówka, odebrana lub zabezpieczona, przy jednoczesnym braku podstaw do uznania roszczenia za przedawnione, grożąca bowiem pozwanemu kara grzywny i konfiskata mienia zostały zabezpieczone w postępowaniu przygotowawczym postanowieniem prokuratora z dnia 10.V.1971 r., skutkując przerwy biegu przedawnienia. Brak również podstaw do uznania dochodzonego roszczenia za sprzeczne z zasadami społecznego współżycia (art. 5 k.c.). Ze względu na sytuację pozwanego zachodzi możliwość rozłożenia zasądzonej kwoty stosownie do art. 329 k.p.c. na raty w wysokości po 1500 zł miesięcznie.