Postanowienie SN z dnia 3 lutego 1981 r., sygn. IV CR 569/80

Prawomocne oddalenie przez sąd polski powództwa o rozwód z powodu braku zgody małżonka niewinnego nie stanowi przeszkody do uznania późniejszego wyroku sądu zagranicznego, przed którym ten małżonek wyraził zgodę na rozwód.

Brak rozstrzygnięcia o winie rozkładu pożycia małżeńskiego, jako pociągające za sobą dla tej strony negatywne skutki w zakresie jej uprawnień alimentacyjnych, uzasadnia stanowisko, że zastosowane przez sąd zagraniczny obce prawo różni się w tym zakresie w istotny sposób od prawa polskiego, co uzasadnia odmowę jego uznania.

Przewodniczący: sędzia, SN A. Gola. Sędziowie SN: W. Łysakowski, K. Olejniczak (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu na rozprawie sprawy z wniosku Henryka S. z udziałem Anny S. o uznanie wyroku Sądu Najwyższego w Ontario Kanada z dnia 23 grudnia 1974 r. orzekającego rozwód małżeństwa Henryka S. z Anną S. na skutek rewizji Anny S. od postanowienia Sądu Wojewódzkiego w Krakowie z dnia 17 lipca 1980 r. zaskarżone postanowienie zmienił i wniosek oddalił; zasądził od Henryka S. na rzecz Anny S. 420 zł tytułem kosztów postępowania za obie instancje.