Wyrok SN z dnia 6 listopada 1980 r., sygn. III URN 44/80

Przepis art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 105) nakłada na organ rentowy obowiązek wydania z urzędu decyzji o podwyższeniu renty wypadkowej przyznanej na podstawie ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. (Dz. U. Nr 3, poz. 8 ze zm.). Brak podwyższenia z urzędu takiej renty należy traktować jako błąd organu rentowego.

Przewodniczący: Sędzia SN M. Rafacz-Krzyżanowska (sprawozdawca). Sędziowie SN: Z. Świeboda, A. Szczurzewski.

Sąd Najwyższy, z udziałem Prokuratora Generalnego, E. Oborskiego, po rozpoznaniu sprawy z wniosku Jerzego Z. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. o podwyższenie renty inwalidzkiej, na skutek rewizji nadzwyczajnej Prokuratora Generalnego od wyroku Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach z dnia 22 kwietnia 1980 r. uchylił zaskarżony wyrok i poprzedzające go orzeczenie Rady Nadzorczej Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Chorzowie z dnia 26.XI.1980 r. nr RN 128-800/80 oraz zmienił decyzję Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Chorzowie z dnia 2.1.1980 r. nr P-2341/42/15 w ten. sposób, że renta wypadkowa obliczona od półtorakrotnej wysokości zarobków wnioskodawcy z ostatnich 12 miesięcy zatrudnienia przysługuje od dnia 9.VII.1977 r.