Postanowienie SN z dnia 5 grudnia 1980 r., sygn. III CRN 133/80

1.Nie jest oczywistą omyłką w rozumieniu art. 350 § 1 k.p.c. wadliwe zastosowanie przez sąd przepisu obowiązującego prawa, choćby wadliwość ta była najzupełniej oczywista. Nie może więc być zamienione w drodze sprostowania orzeczenie co do istoty sprawy z tego powodu, że sąd dopatrzył się jego niezgodności z obowiązującym prawem.

2.W sytuacji nie przewidzianej w przepisach art. 88. § 1 w związku z art. 122 § 1 k.r.o., w której nazwisko jednego z bezdzietnych przysposabiających, noszących dotychczas wspólne nazwisko, zostało w czasie trwania ich małżeństwa zmienione w trybie ustawy z dnia 15 listopada 195.6 r. o zmianie imion i nazwisk (tekst jednolity: Dz. U. z 1963 r. Nr 59, poz. 328), sąd - stosując odpowiednio art. 5 ust. 2 tej ustawy - na ich żądanie nada przysposobionemu przez nich dziecku w orzeczeniu o przysposobieniu nazwisko jednego z przysposabiających, uzyskane w wyniku decyzji administracyjnej.