Wyrok SN z dnia 26 stycznia 1979 r., sygn. IV CR 403/78

Żądanie przez Skarb Państwa wydania obcej waluty lub zapłaty jej wartości w określonej sumie pieniężnej, z powołaniem się na dyspozycję art. 412 k.c., należy traktować jako zgłoszenie żądania ewentualnego na wypadek nieuwzględnienia przez sąd postawionego na pierwszym miejscu żądania wydania tego, co zostało świadczone w zamian za dokonanie czynu zabronionego przez ustawę.

Orzeczenie, w którym sąd zgodnie ze sformułowaniem pozwu zobowiązuje pozwanego do wydania obcej waluty lub zapłaty jej wartości w określonej sumie pieniężnej, należy rozumieć w ten sposób, że przyznano w nim dłużnikowi uprawnienie do zwolnienia się od wydania wierzycielowi nabytych dewiz przez zapłatę tej kwoty (facultas alternativa). Egzekucja tej treści wyroku mogłaby dotyczyć wyłącznie spełnienia świadczenia, nie zaś zapłaty jego wartości.