Uchwała SN z dnia 26 maja 1978 r., sygn. III PZP 9/78

Przewodniczący: Sędzia SN E. Brzeziński. Sędziowie SN: S. Rejman (sprawozdawca), J. Knap. 

Sąd Najwyższy, ż udziałem Prokuratora Prokuratury Generalnej PRL, E. Oborskiego, w sprawie z powództwa Zakładów Materiałów Ogniotrwałych w C. przeciwko Stefanowi P. o obniżenie renty uzupełniającej, po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Katowicach postanowieniem z dnia 26 maja 1978 r. do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

Czy w sprawach opartych na art. 907 § 2 k.c. o obniżenie renty uzupełniającej za okres po dniu wejścia w życie ustawy z dnia 31 marca 1977 r. o dalszym zwiększeniu emerytur i rent oraz o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym {Dz. U. Nr 11, poz. 43), a wytoczonych po wejściu w życie cytowanej ustawy, dopuszczalne jest badanie, czy w okresie objętym sporem pozwany byłby osiągał wyższe zarobki niż te które stanowiły podstawę zasądzenia renty mającej ulec obniżeniu, i czy pozytywne ustalenie takiej okoliczności mogłaby doprowadzić do całkowitego oddalenia powództwa, mimo przewidzianego w art. 16 ust. 3 cytowanej ustawy obowiązku obniżenia renty z mocy prawa?"

uchwalił:

W sprawach z powództwa zakładu pracy o obniżenie renty uzupełniającej na podstawie art. 907 § 2 k.c. za okres po dniu wejścia w życie ustawy z dnia 31 marca 1977 r. o dalszym zwiększeniu emerytur i rent oraz zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. Nr 11, poz. 43), a wytoczonych po dniu 30 kwietnia 1977 r., dopuszczalne jest badanie, czy w okresie objętym sporem pozwany byłby osiągał wyższe zarobi niż te, które stanowiły podstawę zasądzenia renty mającej ulec obniżeniu, i pozytywne ustalenie takiej okoliczności może doprowadzić do oddalenia powództwa, zmierzającego do obniżenia renty uzupełniającej zmniejszonej z mocy prawa do granic określonych w art. 16 cytowanej ustawy.