Wyrok SN z dnia 15 kwietnia 1977 r., sygn. I PRN 33/77

Zawarte w przepisie § 2 ust. 1 załącznika nr 16 do Układu Zbiorowego Pracy dla Przedsiębiorstw Zjednoczenia Morskich Stoczni Remontowych z dnia 31 grudnia 1974 r. określenie, kto może być uważany za pracownika utrzymującego rodzinę, (odnosi się do pracowników utrzymujących rodzinę w rozumieniu § 1. Pracownik więc, który lnie mieści się w famach określenia zawartego w § 2 ust. l, uważany być musi za pracownika samotnego", uprawnionego z mocy § 1 ust. 1 b do pobierania deputatu węglowego w naturze lub ekwiwalentu pieniężnego w rozmiarze I tony węgla rocznie.

Przewodniczący: sędzia SN J. Knap. Sędziowie SN: E. Brzeziński (sprawozdawca), W. Formański.

Sąd Najwyższy z udziałem Prokuratora Prokuratury Generalnej, K. Soboty, po rozpoznaniu sprawy z wniosku Krystyny R. przeciwko Stoczni Remontowej w G. o wypłatę ekwiwalentu za deputat węglowy na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych od wyroku Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku z siedzibą w Gdyni z dnia 9 sierpnia 1976 r.