Uchwała SN z dnia 27 kwietnia 1977 r., sygn. I PZP 3/77

Przewodniczący: sędzia SN W. Formański (sprawozdawca).

Sędziowie SN: S. Perestaj, T. Szymanek.

Sąd Najwyższy, z udziałem Prokuratora Prokuratury Generalnej PRL, K. Soboty, w sprawie z wniosku Stanisława K. przeciwko Miejskiemu Przedsiębiorstwu Komunikacyjnemu w Ł. o wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi postanowieniem z dnia 27 stycznia 1977 r. do rozstrzygnięcia w trybie art. 66 ustawy z dnia 24 października 1974 r. o okręgowych sądach pracy i ubezpieczeń społecznych

,,a) Czy wadliwe wypowiedzenie warunków pracy i płacy powinno uchodzić za niebyłe od momentu wydania orzeczenia przez komisję odwoławczą do spraw pracy, zawierającego stwierdzenie bezskuteczności wypowiedzenia bądź przywracającego pracownika do pracy, czy od momentu uprawomocnienia się tego orzeczenia?

b)  Czy pracownikowi przywróconemu do pracy na poprzednich warunkach przysługuje wynagrodzenie - zgodnie z art. 81 § 1 k.p. - za czas pozostawania bez pracy ponad okres, o którym mowa w art. 47 § 1 k.p., jeżeli po wydaniu korzystnego dla niego rozstrzygnięcia przez komisję odwoławczą do spraw pracy, zgłosił natychmiastową gotowość przystąpienia do pracy, lecz nie został do niej dopuszczony przez pracodawcę, który wniósł nieuzasadnione odwołanie od tego orzeczenia, oddalone przez sąd pracy?"