Wyrok SN z dnia 19 grudnia 1977 r., sygn. II CR 469/77

1.Z obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej PZU świadczy poszkodowanemu w granicach odpowiedzialności cywilnej kierowcy opartej na przepisach o czynach niedozwolonych, jednakże z wyłączeniem dyspozycji art. 440 k.c.

2.Jeżeli PZU wytacza powództwo przeciwko kierowcy o zwrot wypłaconego świadczenia, zasadność tego roszczenia regresowego PZU przeciwko kierowcy podlega ocenie według przesłanek § 17 rozporządzenia z 1968 r. w sprawie obowiązkowych ubezpieczeń komunikacyjnych (§ 19 rozporządzenia z 1874 r.), ma ono zatem charakter prawnomaterialny. Przepis ten, jako szczególny, normuje miarkowanie roszczenia regresowego PZU przeciwko kierowcy w sposób wyłączny i odrębny.

Jeżeli kierowca spowodował szkodę w stanie nietrzeźwości, a zachodzi wypadek uzasadniony społecznie i gospodarczo, sąd może zasądzić z tytułu roszczenia regresowego kwotę niższą niż 10 000 zł, jednak nie niższą niż 50% wypłaconego poszkodowanemu świadczenia. W takim wypadku sąd nie jest władny zasądzić ze wspomnianego tytułu kwoty wyższej niż 10 000 zł, chociażby nie stanowiła ona 50% wypłaconego świadczenia. Natomiast, jeżeli kierowca spowodował szkodę w stanie nietrzeźwości, a nie zachodzi wypadek uzasadniony społecznie i gospodarczo, albo jeżeli kierowca spowodował szkodę rozmyślnie (umyślnie), wyłączone jest jakiekolwiek miarkowanie i zasądzeniu zatem ulega pełna suma wypłaconego świadczenia.