Uchwała SN z dnia 23 kwietnia 1976 r., sygn. V PZP 1/76

Przewodniczący: sędzia S. Rejman. Sędziowie: A. Filcek, W. Glabisz, T. Kasiński, M. Rafacz-Krzyżanowska (współsprawozdawca), A. Szczurzewski (sprawozdawca), J. Wasilewski.

Sąd Najwyższy, z udziałem Prokuratora Prokuratury Generalnej PRL, S. Dzwonkowskiego, w sprawie z wniosku Romana G. przeciwko Miejskiemu Przedsiębiorstwu Robót Drogowych i Wodno-Kanalizacyjnych w P. o odszkodowanie, po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym dnia 23 kwietnia 1976 t.  zagadnienia prawnego przekazanego przez skład trzech sędziów Sądu Najwyższego postanowieniem z dnia 26 lutego 1976 r.:

Czy od orzeczeń okręgowego sądu pracy i ubezpieczeń społecznych określonych w art. 90 § 4 ustawy z dnia 24 października 1974 r. o okręgowych sądach pracy i ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 39, póz. 231) przysługuje stronom odwołanie do Sądu Najwyższego, gdy przedmiotem tych spraw są świadczenia pieniężne z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej należne pracownikowi od uspołecznionego zakładu pracy, a przed dniem wejścia w życie powołanej ustawy zapadło w sprawie orzeczenie komisji rozjemczej bądź decyzja jednostki nadrzędnej nad zakładem pracy (art. 91 ustawy o okręgowych sądach pracy i ubezpieczeń społecznych)?"