Wyrok SN z dnia 26 czerwca 1976 r., sygn. II URN 21/76

Przepis § 13 ust. 1 rozporządzenia Przewodniczącego Komitetu Pracy i Plac z dnia 19 sierpnia 1968 r. w sprawie obliczania podstawy wymiaru emerytury lub renty, zasiłków z ubezpieczenia na wypadek choroby i macierzyństwa oraz składek na ubezpieczenia społeczne (Dz. U. Nr 35, poz. 246 i z 1972 r. Nr 27, poz. 196) rozwija określoną w art. 17 ust. 1 ustawy o p.z.e. zasadą, że do obliczenia podstawy wymiaru emerytury lub renty przyjmuje się zawsze zarobki z ostatnich 12 miesięcy zatrudnienia, bez względu na datę zgłoszenia wniosku o dane świadczenie.

W myśl tego przepisu pracownik może wystąpić o uwzględnienie w podstawie wymiaru emerytury lub renty również zarobków osiągniętych po zgłoszeniu wniosku o te świadczenia, aż do miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje prawo do pobierania danego świadczenia. Pracownik, który nie pobierał emerytury lub renty wskutek zawieszenia jej z powodu dalszego wykonywania zatrudnienia, może zatem wystąpić o przyjęcie tych dalszych zarobków do obliczenia podstawy wymiaru nawet po przyznaniu mu danego świadczenia.