Wyrok SN z dnia 26 października 1976 r., sygn. IV PR 291/76

Zwrócenie się przez autora projektu racjonalizatorskiego do Urzędu Patentowego o ustalenie, iż zgłoszony i zastosowany w jednostce gospodarki uspołecznionej projekt jest projektem racjonalizatorskim, nie przerywa biegu dziesięcioletniego przedawnienia dotyczącego wynagrodzenia za projekt.

Przewodniczący: sędzia A. Filcek. Sędziowie: J. Knap (sprawozdawca), W. Grochola.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu sprawy z powództwa Józefa G i Stefana K. przeciwko Kopalni Węgla Kamiennego w W. o odszkodowanie, na skutek rewizji powodów od wyroku Sądu Wojewódzkiego we Wrocławiu z dnia 8 kwietnia 1976 r. oddalił rewizję.

Uzasadnienie

Powodowie w styczniu 1963 r. zgłosili w byłej Kopalni M.", której następcą prawnym jest pozwana Kopalnia Węgla Kamiennego w W. projekt racjonalizatorski nr ew. 3/63 pt.: Zabezpieczenie Kopalni przed brakiem wody przemysłowej". Dolnośląskie Zjednoczenie Przemysłu Węglowego w piśmie z dnia 6.VII.1963 r. nie uznało projektu za racjonalizatorski. We wniosku z dnia 17.1.1973 r. powód Józef G. wystąpił do Urzędu Patentowego PRL o uznanie ich projektu za racjonalizatorski. W dniu 11.III.1974 r. zapadła decyzja Kolegium Orzekającego tego Urzędu ustalająca, że projekt nr 3/63 jest projektem racjonalizatorskim. Na posiedzeniu w dniu 13.1.1974 r. Komisja Wynalazczości przy Kopalni W" powzięła uchwałę zwrócenia się z wnioskiem o wypłacenie twórcom projektu wynagrodzenia w kwocie 10 500 zł określonego szacunkowo zgodnie z § 62 pkt 1 uchwały nr 74 Rady Ministrów z dnia 5 lutego 1963 r. Suma ta została wypłacona powodom na podstawie zlecenia z. dnia 19.XI.1974 r.