Uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 28 października 1976 r., sygn. V PZP 4/76

Przewodniczący: Prezes F. Rusek. Sędziowie: E. Brzeziński, W. Formański, J. Knap, Z. Stypułkowska, T. Szymanek (sprawozdawca), K. Zieliński (wspólsprawozdawca).

Sąd Najwyższy z udziałem Prokuratora Prokuratury Generalnej PRL, K. Soboty, po rozpoznaniu w dniu 28 października 1976 r. wniosku Prezesa Urzędu Patentowego PRL, skierowanego do Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego na podstawie art. 29 ust. 2 ustawy o Sądzie Najwyższym pod rozpoznanie składu siedmiu sędziów Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego, o podjęcie uchwały zawierającej odpowiedź na następujące pytanie prawne:

Czy w świetle art. 102 ust. 1 ustawy z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości (Dz. U. Nr 43, poz. 272) jednostka gospodarki uspołecznionej, zobowiązana do wypłaty wynagrodzenia twórcy projektu wynalazczego, może zaliczyć nadpłacone w poszczególnych latach kwoty na poczet następnych części wynagrodzenia za ten sam projekt?" i po zapoznaniu się z poglądem Centralnej Rady Związków Zawodowych uchwalił i postanowił wpisać do księgi zasad prawnych następującą zasadę prawną: