Uchwała SN z dnia 21 maja 1975 r., sygn. I PZP 2/75

Przewodniczący: sędzia A. Filcek.

Sędziowie: M. Rafacz-Krzyżanowska, S. Rejman (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Prokuratury Generalnej PRL K. Soboty, w sprawie z powództwa Mariana P. przeciwko Przedsiębiorstwu Energomontażowemu Przemysłu Węglowego w C. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym następującego zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Katowicach postanowieniem z dnia 30 grudnia 1974 r. do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

Czy, a jeśli tak, to w jakich okolicznościach kierownikowi robót montażowych, w związku ze służbowymi wyjazdami na teren przydzielonego rejonu działania, przysługują diety określone w § 4 ust. 3 uchwały nr 90 Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 1973 r. w sprawie diet i innych należności za czas podróży służbowych na obszarze kraju (MP Nr 22, poz. 127), czy też przysługują mu ryczałty i dodatki godzinowe, o których mówi § 10 tej uchwały?",

postanowił udzielić następującej odpowiedzi:

Pracownikom zatrudnionym w przedsiębiorstwach montażowych przemysłu węglowego - w tym także kierownikom robót montażowych - których obowiązki służbowe polegają na częstych wyjazdach na teren przydzielonego im rejonu działania i którzy nie powracają codziennie do miejsca zamieszkania (zakwaterowania), przysługują diety w wysokości określonej w § 4 ust. 3 uchwały nr 90 Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 1973 r. w sprawie diet i innych należności za czas podróży służbowych na obszarze kraju (MP Nr 22, poz. 127). W innych wypadkach wykonywania czynności poza miejscowością stanowiącą siedzibę zakładu pracy pracownikom tym należą się diety montażowe, będące odmianą dodatków (ryczałtów), o których mowa w § 10 cytowanej uchwały.