Wyrok SN z dnia 29 stycznia 1975 r., sygn. III PRN 66/74

Na pracowniku służby celnej ciąży szczególny obowiązek dbałości o należytą obsługę osób przekraczających granicę i o dobre imię polskiego funkcjonariusza państwowego. Z obowiązkiem tym pozostaje w rażącej kolizji wykonywanie zadań przez funkcjonariusza będącego w stanie nietrzeźwym. Stan taki dyskwalifikowałby pracownika służby celnej w takim stopniu, że zachodziłaby podstawa do uznania za bezskuteczne powoływania się przez niego na brak uchwały rady zakładowej w przedmiocie zgody na natychmiastowe rozwiązanie umowy o pracę; byłaby to bowiem tego rodzaju obrona uprawnionego, która w świetle zasad współżycia społecznego nie jest uważana za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony prawnej (art. 5 k.c.).

Przewodniczący: sędzia W. Formański (sprawozdawca).