Wyrok SN z dnia 17 czerwca 1975 r., sygn. IV PR 129/75

Z istoty patentu dodatkowego wynika, że podstawę do ustalenia wysokości wynagrodzenia za ten patent mogą stanowić także efekty uzyskane ze stosowania wynalazku będącego przedmiotem patentu głównego, bez którego to wynalazku nie mogłyby być stosowane ulepszenia lub uzupełnienia" chronione patentem dodatkowym (art. 17 ustawy o wynalazczości - Dz.U. z 1972 r. Nr 43, poz. 272; art. 20 prawa wynalazczego - Dz.U. z 1962 r. Nr 33, poz. 156).

Przewodniczący: sędzia Z. Stypułkowska (sprawozdawca).

Sędziowie: J. Knap, E. Jachczyk.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu sprawy z powództwa Stanisława M. przeciwko Hucie w K. o odszkodowanie na skutek rewizji powoda od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Krakowie z dnia 6 lutego 1975 r.,