Wyrok SN z dnia 3 września 1975 r., sygn. I PRN 11/75

Ujemne skutki w zakresie uprawnienia do urlopu przewidziane w art. 17 pkt 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1969 r. o pracowniczych urlopach wypoczynkowych (Dz. U. Nr 12, poz. 85) nie występują także wówczas, gdy pracownik będąc zatrudniony w zakładzie pracy położonym w innej niż jego miejsce zamieszkania miejscowości i w związku z tym zmuszony do dojeżdżania do pracy rozwiązuje stosunek pracy w drodze wypowiedzenia oraz podejmuje pracę w miejscu swego zamieszkania, choćby nawet w okresie wypowiedzenia poszukiwał

W takiej sytuacji do zachowania uprawnień do urlopu (§ 6 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 maja 1969.r. w sprawie wykonania niektórych przepisów o pracowniczych urlopach wypoczynkowych Dz. U. Nr 14, poz. 100) wystarczy udowodnienie ustawowych przesłanek, że rozwiązanie stosunku pracy z dotychczasowym zakładem pracy nastąpiło z powodu podjęcia pracy w miejscu swego zamieszkania, jeśli poprzednio pracownik był zatrudniony w innej miejscowości i dojeżdżał do pracy.