Wyrok SN z dnia 13 sierpnia 1975 r., sygn. III PR 57/75

Renta inwalidzka, przewidziana w ustawie z dnia 23 stycznia 1968 r. o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie wypadków przy pracy (Dz. U. Nr 3, poz. 8 ze zm.), stanowi -  zgodnie z art. 22 ustawy całkowite wynagrodzenie szkody spowodowanej utratą zdolności do pracy zarobkowej w wyniku choroby zawodowej. Pobieranie tej renty wyłącza zarówno możliwość dochodzenia renty uzupełniającej za okres po tej dacie, jak również możliwość żądania podwyższenia renty, poprzednio zasądzonej, za taki okres.

Szczegółowe unormowanie w cyt. ustawie i rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1968 r. w sprawie rozciągnięcia przepisów tej ustawy na choroby zawodowe (Dz. U. Nr 22, poz. 145) świadczeń i granic odpowiedzialności uspołecznionego zakładu pracy na rzecz pracownika, poszkodowanego w wyniku choroby zawodowej, wyłącza stosowanie w tej mierze przepisów ustawy o p.z.e., w szczególności art. 124 tej ustawy.