Wyrok SN z dnia 12 lutego 1975 r., sygn. I PRN 1/75

1.Określone w uchwale nr 91 Rady Ministrów z dnia 7 maja 1971 r. (M.P. Nr 32, poz. 201) sankcje" za nieprawidłową gospodarkę funduszem płac mają charakter represyjny w zakresie pozbawienia premii pracowników odpowiedzialnych za gospodarkę funduszem płac oraz pracowników naruszających dyscyplinę płac (§ 24 uchwały). Wstrzymanie natomiast wypłaty części funduszu premiowego pracownikom umysłowym pionu niekierowniczego nie stanowi sankcji w znaczeniu represyjnym, lecz jest w odniesieniu do wymienionych pracowników następstwem niespełnienia warunku przewidzianego w umowie o pracę, której integralną częścią są postanowienia regulaminu premiowania i tejże uchwały wymaganego do wypłaty premii w pełnej wysokości.

2.Ponieważ do postępowania przed Sądem Najwyższym, wywołanego złożeniem rewizji nadzwyczajnej od prawomocnego orzeczenia komisji rozjemczej, stosuje się z mocy art. 277 § 2 kodeksu pracy odpowiednio przepisy k.p.c. dotyczące rewizji nadzwyczajnej, te zaś przewidują, że Sąd Najwyższy rozpoznaje rewizję nadzwyczajną na rozprawie (art. 420 § 1 k.p.c.), a na podstawie art. 316 § 1 k.p.c., który do rewizji nadzwyczajnej z mocy art. 423 § 1 k.p.c. stosuje się odpowiednio, sąd po rozpoznaniu sprawy na rozprawie wydaje wyrok przeto rozstrzygnięcie sprawy w takim postępowaniu powinno mieć formę wyroku.