Wyrok SN z dnia 25 listopada 1975 r., sygn. III CRN 53/75

O stałości pobytu osoby fizycznej na danym terytorium decyduje przede wszystkim takie przebywanie tej osoby, które ma cechy założenia tam ośrodka swoich osobistych i majątkowych interesów.

W świetle art. 1 umowy między Polską Rzeczpospolitą Ludową a Republiką Francuską o prawie właściwym, jurysdykcji i wykonaniu orzeczeń w zakresie prawa osobowego i rodzinnego (Dz. U. z 1969 r. Nr 4, poz. 22) pobyt obywatela polskiego we Francji, który został delegowany do tego kraju na czas określony i w celu wykonania określonej czynności w sytuacji, gdy w Polsce zachował on lokal mieszkalny i nie rozwiązano z nim stosunku pracy, oraz który nie wyjechał na podstawie paszportu konsularnego, nie może być uznany za pobyt stały.