Uchwała SN z dnia 22 sierpnia 1974 r., sygn. III PZP 29/74

Przewodniczący: sędzia J. Wasilewski.

Sędziowie: Z. Stypułkowska (sprawozdawca), W. Formański.

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Prokuratury Generalnej PRL S. Dzwonkowskiego, w sprawie z powództwa Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej w K. przeciwko Stefanowi L. o zapłatę, po rozpoznaniu na rozprawie następującego zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Kielcach postanowieniem z dnia 21 czerwca 1974 r. do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 § 1 k.p.c.:

1. Czy można uznać umowę o pracę za rozwiązana z winy pracownika umysłowego w rozumieniu § 13 ust. 1 regulaminu funduszu mieszkaniowego, stanowiącego załącznik do uchwały nr 37/Z/69 Zarządu Centralnego Związku Spółdzielni Mleczarskich z dnia 22.VIII.1969 r. w sprawie tego funduszu (Biuletyn CZSM z dnia 15.XI.1969 r. nr 12, poz. 98), w sytuacji gdy zakład pracy wypowiedział mu tę umowę na okres trzech miesięcy bez wskazania przyczyny złożenia oświadczenia woli w tym przedmiocie, mimo że istniały ewentualne podstawy do jej rozwiązania bez wypowiedzenia mocy przepisu art. 2 ust. 1 pkt 1 lub 2 dekretu z dnia 18 stycznia 1956 r. o ograniczeniu dopuszczalności rozwiązywania umów o pracę bez wypowiedzenia oraz o zabezpieczeniu ciągłości pracy (Dz. U. Nr 2, poz. 11 ze zm.) lub inne nie objęte dyspozycją tego przepisu naruszenia obowiązków pracowniczych ze strony tego pracownika, przy czym zakład pracy nie skorzystał z uprawnień wynikających m. i. z powołanego przepisu bądź dlatego, że nie chciał z nich skorzystać,