Wyrok SN z dnia 15 listopada 1974 r., sygn. II PR 216/74

Z chwilą dokonania wynalazku przez kilka osób powstaje na ich rzecz wspólne prawo do autorstwa. Przepisy ustawy o wynalazczości nie określają cech tego prawa osobistego, które nie jest przenoszalne i ma charakter wspólności łącznej. Wspólność ta wynika z połączenia wkładów inwencji twórczej poszczególnych wynalazców, których udziały w tym prawie nie są ściśle oznaczone, więź zaś istniejąca między nimi w zakresie autorstwa jako prawa osobistego jest nierozerwalna. Z tych przyczyn współautorstwo wynalazku ma charakter wspólności łącznej, a nie w częściach ułamkowych, i dlatego między współtwórcami istnieje współuczestnictwo konieczne (art. 72 § 2 k.p.c.).

Przewodniczący: sędzia M. Piekarski. Sędziowie: T. Szymanek (sprawozdawca), E. Wilczek.