Wyrok SN z dnia 16 września 1974 r., sygn. I CR 342/74

Osoba piesza przechodząca przez jezdnię w miejscu oznaczonym powinna mieć zapewnione maksymalne bezpieczeństwo. Wprawdzie przechodzący przez jezdnię obowiązany jest zachować szczególną ostrożność i przed wejściem na jezdnię upewnić się, czy nadjeżdżające pojazdy znajdują się w bezpiecznej odległości, jednak obowiązek tym większej szczególnej ostrożności ciąży na kierowcy, który musi zawsze liczyć się z możliwością pojawienia się na jezdni osoby pieszej, jest więc obowiązany zmniejszyć szybkość do granic pozwalających w razie potrzeby na natychmiastowe zatrzymanie pojazdu. W związku z tym kierowca ma obowiązek obserwowania nie tylko jezdni, ale również przylegającego do jezdni w miejscu przejścia chodnika, aby upewnić się, czy nikt nie wkracza na jezdnię, a jeżeli wkracza, to natychmiast hamować, zanim przechodzień znajdzie się na torze jazdy samochodu.

Przewodniczący: sędzia W. Kuryłowicz.

Sędziowie: Z. Masłowski (sprawozdawca), A. Gersdorf.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu sprawy z powództwa Henryka S. przeciwko Państwowemu Zakładowi Ubezpieczeń w W. i Stanisławowi S. o odszkodowanie na skutek rewizji powoda i pozwanego Stanisława S. od wyroku Sądu Wojewódzkiego dla m.st. Warszawy z dnia 12 marca 1974 r., uchylił zaskarżony wyrok w części oddalającej powództwo, orzekającej o kosztach procesu i opłatach sądowych oraz sprawę w tym zakresie przekazał Sądowi Wojewódzkiemu dla m. st. Warszawy do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania rewizyjnego; rewizję pozwanego Stanisława S. oddalił.