Wyrok SN z dnia 8 marca 1974 r., sygn. III CRN 353/73

Osobę budującą dom na cudzym gruncie wspólnie z właścicielem tego gruntu na podstawie umowy, której mocą właściciel zobowiązał się do przeniesienia na nią własności połowy działki i połowy wybudowanego wspólnie domu, należy traktować jako współposiadacza gruntu w dobrej wierze, uprawnionego do żądania przeniesienia na niego własności połowy wydzielonej bądź nie wydzielonej nieruchomości. Jeżeli zaś osoba ta nie żąda przeniesienia własności nieruchomości w trybie art. 231 § 1 k.c. i żądania takiego nie zgłosi właściciel gruntu na podstawie art. 231 § 2 k.c., przysługuje jej prawo żądania zwrotu nakładów przewidziane w przepisie art. 226 § 1 k.c.

Przewodniczący: sędzia J. Krajewski.

Sędziowie: Z. Wasilkowska, S. Dmowski (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, z udziałem przedstawiciela Prokuratury  Generalnej PRL prokuratora T. Potapowicza, po rozpoznaniu sprawy z powództwa Janiny S., Wojciecha S. i Małgorzaty K. przeciwko Władysławie S. o zapłatę na skutek rewizji nadzwyczajne] Prokuratora Generalnego PRL od wyroku Sądu Wojewódzkiego dla m. st. Warszawy w Warszawie z dnia 22 maja 1973 r., uchylił zaskarżony wyrok w części oddalającej rewizję pozwanej Władysławy S. od wyroku Sądu Powiatowego dla m. st. Warszawy w Warszawie z dnia 23 stycznia 1973 r. oraz wymieniony wyżej wyrok Sądu Powiatowego i sprawę w tym zakresie przekazał Sądowi Powiatowemu dla m. st. Warszawy do ponownego rozpoznania.