Wyrok SN z dnia 19 października 1973 r., sygn. II PR 299/73

W myśl art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie wypadków przy pracy (Dz.U. Nr 3, poz. 8) skuteczne dochodzenie roszczeń odszkodowawczych na podstawie tego przepisu uzależnione jest przede wszystkim od wykazania przez poszkodowanego, że upośledzenie jego stanu zdrowia i związane z tym szkody materialne i moralne wywołane zostały chorobą zawodową oraz w czasie określonym tym przepisem. Za choroby zawodowe uprawniające do świadczeń na podstawie wymienionego wyżej przepisu uważa się w myśl ust. 1 art. 21 cyt. ustawy te tylko choroby, które zostały wymienione w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1968 r. (Dz.U. Nr 22, poz. 147).

Przewodniczący: sędzia T. Szymanek.

Sędziowie: Z. Stypułkowska, A. Szczurzewski (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu sprawy z powództwa Adolfa B. przeciwko Kopalni Węgla Kamiennego w N. o odszkodowanie na skutek rewizji powoda od wyroku Sądu Wojewódzkiego we Wrocławiu z dnia 21 maja 1973 r.,