Wyrok SN z dnia 6 kwietnia 1973 r., sygn. III PRN 16/73

Za okres następujący po wadliwym rozwiązaniu stosunku pracy bez wypowiedzenia przysługują pracownikowi wy-, łącznie świadczenia określone w art. 1012 dekretu z dnia 18 stycznia 1956 r. o ograniczeniu dopuszczalności rozwiązywania umów o pracę bez wypowiedzenia oraz o zabezpieczeniu ciągłości pracy (Dz. U. Nr 2, poz. 11 ze zm.), a wśród nich wynagrodzenie za cały okres pozostawania bez pracy, gdy przywrócenia do pracy dochodzi pracownik, którego stosunek pracy podlega szczególnej ochronie prawnej. Przepisy powyższe nie przewidują natomiast odszkodowania za urlop, do którego pracownik nabyłby prawo po rozwiązaniu stosunku pracy.

Wynagrodzenie, o którym mowa wyżej, oblicza się zgodnie z art. 13 cyt. dekretu jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy, wobec czego w świetle § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Przewodniczącego Komitetu Pracy i Płac z dnia 21 czerwca 1969 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu wypoczynkowego (Dz. U. Nr 22, poz. 158) w związku z § 2 obowiązującej w okresie objętym sporem uchwały nr 8 Rady Ministrów z dnia 12 stycznia 1965 r. w sprawie składników funduszu płac i pozostałych wynagrodzeń z tytułu pracy w jednostkach gospodarki uspołecznionej (M. P. Nr 2, poz. 5) nie wchodzą do niego świadczenia z funduszu zakładowego.