Wyrok SN z dnia 31 października 1973 r., sygn. III CRN 249/73

W wypadku braku jednomyślności w składzie orzekającym co do sposobu rozstrzygnięcia sprawy uzasadnienie wyroku powinno przytaczać tylko te elementy w zakresie ustalenia stanu faktycznego, oceny wiarogodności i mocy dowodów oraz wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku, które odpowiadają przekonaniu większości składu orzekającego (art. 324 § 1 i art. 328 § 2 k.p.c.). Natomiast odmienne zapatrywania sędziego przegłosowanego co do tego, jak należało ocenić zebrany materiał dowodowy, ustalić stan faktyczny i rozstrzygnąć sprawę, mogą znaleźć wyraz jedynie w uzasadnieniu zgłoszonego przez niego zdania odrębnego (art. 324 § 2 k.p.c.).

Przewodniczący: sędzia J. Pietrzykowski (sprawozdawca).

Sędziowie: Z. Wasilkowska, W. Kuryłowicz.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu sprawy z powództwa Kazimierza M. przeciwko Rzemieślniczej Spółdzielni Zaopatrzenia i Zbytu Usług Budowlano-Montażowych w B. o zapłatę na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości od wyroku Sądu Powiatowego w Bytomiu z dnia 17 stycznia 1973 r.,