Uchwała SN z dnia 4 czerwca 1973 r., sygn. III CZP 24/73

Przewodniczący: sędzia J. Pietrzykowski. Sędziowie: J. Ignatowicz (sprawozdawca), F. Wesely.

Sąd Najwyższy, w sprawie z powództwa Prokuratora Powiatowego w S. działającego na rzecz Skarbu Państwa Prezydium Rady Narodowej, Wydział Finansowy przeciwko Tadeuszowi S. i Zenonowi L. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym następującego zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Białymstoku postanowieniem z dnia 8 marca 1973 r. do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

,,Czy w sprawie o zwrot tego, co zostało świadczone świadomie w zamian za dokonanie czynu zabronionego przez ustawę, odpowiedzialność osób, które zostały uznane za winne tego, że wspólnie sprzedawały dolary osobom trzecim, jest solidarna, czy też podzielna w stosunku do pobranej przez każda z tych osób części świadczenia?",

uchwalił:

Świadczenie, które na podstawie art. 412 k.c. ulega przepadkowi na rzecz Skarbu Państwa, obowiązana jest zwrócić ta osoba, która świadczenie to otrzymała, także wtedy, gdy do świadczenia doszło w wyniku zabronionej działalności wspólnie zorganizowanej z innymi osobami. W razie wspólnego przyjęcia świadczenia podzielnego przyjmujący świadczenie obowiązani są zwrócić je Skarbowi Państwa w częściach równych, chyba że z treści czynności prawnej, w której następstwie doszło do zabronionego świadczenia, wynika, że osoby te otrzymały świadczenie w innych częściach. Jeżeli ten, kto otrzymał w powyższych okolicznościach świadczenie, przekazał je w całości lub w części drugiej z osób działających wspólnie, do zwrotu całości lub odpowiedniej części świadczenia obowiązana jest ta druga osoba.