Wyrok SN z dnia 22 czerwca 1972 r., sygn. I PR 186/72

Według art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Jeżeli więc doszło do powstania szkody wskutek szczególnego zbiegu okoliczności, jak np. wobec ustrojowej predyspozycji poszkodowanego do nienormalnej reakcji na bodźce zewnętrzne, to za takie następstwa w myśl cytowanego wyżej przepisu zobowiązany do odszkodowania nie ponosi odpowiedzialności. Według doświadczenia życiowego, normalnie nie doznaje schorzenia psychoorganicznego człowiek, który niesłusznie został zwolniony z pracy lub o którym wydano krzywdzącą opinię.

Przewodniczący: sędzia M. Wilewski. Sędziowie: J. Knap (sprawozdawca), J. Kasiński.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu sprawy z powództwa Jana M. przeciwko: 1) Miejskiemu Handlowi Detalicznemu w O., 2) Wojewódzkiemu Zjednoczeniu Przedsiębiorstw Handlowych, 3) Zarządowi Okręgu Związku Zawodowego Pracowników Handlu i Spółdzielczości, 4) Państwowej Inspekcji Handlowej - Oddział w O. o odszkodowanie na skutek rewizji powoda od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Olsztynie z dnia 13 marca 1972 r., zmienił zaskarżony wyrok w części zasądzającej od powoda koszty procesu (pkt III) i nie obciążył powoda kosztami procesu za pierwszą instancję, w pozostałej części rewizję oddalił.