Wyrok SN z dnia 17 listopada 1972 r., sygn. I PR 423/72

Wykładnia art. 42 rozporządzenia o umowie o pracę pracowników umysłowych z 1928 r. oraz art. 74 układu zbiorowego pracy dla przemysłu metalowego prowadzi do wniosku, że rozwiedzionemu małżonkowi, choćby do chwili śmierci swego byłego współmałżonka pozostawał na jego utrzymaniu, nie przysługuje prawo do odprawy pośmiertnej po nim.

Przewodniczący: sędzia M. Piekarski. Sędziowie: M. Rafacz-Krzyżanowska (sprawozdawca), M. Wilewski.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu sprawy z powództwa Anny K. przeciwko Centralnemu Ośrodkowi Konstrukcyjno-Badawczemu Przemysłu Motoryzacyjnego w W. o zapłatę odprawy pośmiertnej na skutek rewizji pozwanego Przedsiębiorstwa od wyroku Sądu Powiatowego dla Warszawy-Pragi w Warszawie z dnia 18 maja 1972 r. oraz przedstawienia przez Sąd Wojewódzki dla m. st. Warszawy w Warszawie w trybie art. 391 § 1 k.p.c. zagadnienia prawnego, przejąwszy sprawę do rozpoznania,